جلست بمفردى فى الظلام
ابصرت الحزن مدفون بين اهدابى
حزن يعشقنى ويسكن اعماقى
يرافقنى فى صبحى ومسائى
حزن يرسم ذكراة على جدران ايامى
يطل من نافذة احلامى
وعلى موسيقا الالم يراقصنى
تبعثرت ايامى وتاهت منى صفحاتى
اصبحت حياتى حزن يبحر فى دموعى
ماتت كلماتى فى فمى
افراحى ماتت بل ان تولد
احلامى اصبح الوصول لها سراب
اتمنا ان تدخلو الى اعماقى
وتسكتون جراحى
فاالى متى اشكو ايامى
اخاف ان اكتب فيموت قلمى
اخاف ان انثر اوراقى فيموت احساسى
من يقدر على محو الالمى واحزانى
من يقدر ان يحضر لى احلامى
لقد ضاع منى الامان والدف والحنان
